
ไม่เคยคิดสักครั้ง...ว่าจะเศร้า
แค่ไร้เธอ..กลับเงียบเหงาไร้ทางหนี
ก็เคยคิด...เลิกกัน..มันก็ดี
แต่ไฉนในตอนนี้...ไม่โอเค
เพียงเห็นโต๊ะ โซฟาที่เคยนั่ง
ภาพซ้อนครั้งเธอยังอยู่...พาใจเขว
ในเมื่อก่อนฉันรู้สึก...มันจำเจ
จึงแอบเทความรัก...ออกจากใจ
กลับกลายเป็นฉันเอง..คอยตามเก็บ
ซ่อนความเจ็บกล้ำกลืน..สะอื้นไห้
สิ่งที่เคยไร้คุณค่า..กลับห่วงใย
เขาจะคิดถึงฉันไหม....ที่ผ่านมา.






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า