เป็นใบบุญหนุนเกื้อก่อเยื่อฝาก
ทวีมากเคยครั้งภวังค์หา
หยอกแหย่เย้าเคล้าชิดสนิทอุรา
คู่ควรค่าแหนหวงแนบดวงใจ
สิ่งสถิตย์ติดตาภาพปรากฎ
ช่างงามงดสุดร่ำหาคำให้
โศกทุกข์ซ้ำกรรมพรากแล้วจากไกล
ดีกว่าใกล้ใจร้างเหินห่างกัน
มอบสัตย์ยิ่งจริงในจากใจพี่
ทุกวจีกล่าวแท้มิแปรผัน
คิดก่อนนะ"การกระทำ"น่ะสำคัญ
อารมณ์นั่นแพ้ชนะ...แค่อภัย
ยินดีที่ได้รู้จัก"กัลมลี" นะครับ ขอบคุณที่ทักทายกันครับ
มังตรา
ทวีมากเคยครั้งภวังค์หา
หยอกแหย่เย้าเคล้าชิดสนิทอุรา
คู่ควรค่าแหนหวงแนบดวงใจ
สิ่งสถิตย์ติดตาภาพปรากฎ
ช่างงามงดสุดร่ำหาคำให้
โศกทุกข์ซ้ำกรรมพรากแล้วจากไกล
ดีกว่าใกล้ใจร้างเหินห่างกัน
มอบสัตย์ยิ่งจริงในจากใจพี่
ทุกวจีกล่าวแท้มิแปรผัน
คิดก่อนนะ"การกระทำ"น่ะสำคัญ
อารมณ์นั่นแพ้ชนะ...แค่อภัย
ยินดีที่ได้รู้จัก"กัลมลี" นะครับ ขอบคุณที่ทักทายกันครับ
มังตรา
หากโอกาสชีวีมีครั้งสอง
จะคุกเข่าขอร้องตรองก่อนไหม
ด้วยทิฐิวันนั้นมันมากไป
จึงปล่อยให้แยกทางและร้างลา
ปล่อยอารมณ์ครอบงำในความคิด
เคยหลงผิดอย่ายิ่งหยิ่งนักหนา
ขอโอกาสได้ไหม...ให้กลับมา
ซับน้ำตาคนที่ยังมีใจ

กลอนงดงามมากค่ะ แต่งตอบเกร็งเลยค่ะ





ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า