แม้นเกิดมา...เพียงใบหญ้า...ไม่เฉิดฉาย
เพียงประปราย...พรายระยิบ...กระซิบเตือน
เป็นเฉกเช่น...วัชพืช...ที่คละเกลื่อน
มิอาจเคลื่อน...เบือนชะตา...กล้ามองไกล
เปรียบพื้นดิน...กลิ่นความหวัง...ยังคละคลุ้ง
มิแต่งปรุง...จรุงกลิ่น...ดินกว้างใหญ่
ใบหญ้าบาง...อย่างฉัน...นั้นขลาดไขว้
รอเวลาเพียงเฉาไป...ในสักวัน
พอสิ้นฝน...พ้นฤดู...กู่ไม่กลับ
ไร้น้ำซับ...กลับสู้พื้น...ฝืนอาสัญ
หวั่นเฉาตาย...คลายความเขียว...แห้งเหี่ยวพลัน
แล้วจากลาทั้งอย่างนั้น....ไร้สัญญาณ
หนาวร้อนฝน...วนฤดู...กู่ก้องกลับ
รากขยับ...กลับฟื้นคืน...ตื่นชื่นบาน
หากเพียงคิด...สะกิดไว้...ใช้เวลาขับขาน
ใบหญ้าบาง...อย่างฉัน...พลันย้อนคืน
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
05 ธันวาคม 2025, 11:56:AM
|
|||
|
|||
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน > บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ > หมวดบทกวี บทกลอนเศร้า > กลอนเหงา > หัวข้อ: ใบหญ้าบาง (ผู้ดูแล: ดิษฐา, แป้งน้ำ) > List คำชม สำหรับข้อความนี้
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ใบหญ้าบาง (อ่าน 8080 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
