
บรรยากาศหนาวสั่น..ควันออกหู
เป่าลมฟู่..ละอองไอไล้หมอกหนาว
แหงนมองฟ้า...แสงจันทร์สุกสกาว
ผ่านไปอีกเรื่องราวในวันวาน
ทุกเรื่องล้วนผ่านมาพาบรรจบ
เพียงได้พบเพื่อพรากแล้วก้าวผ่าน
คงเปรียบเหมือนดั่งเช่น"ฤดูกาล"
หนาวสะท้านแค่ไหน..เพียงฤดู
โอบไว้เพียงผืนผ้าที่หนานุ่ม
ที่ห่มคลุมร่างกายให้คงอยู่
แสงจันทร์สาดลาดส่องร่องประตู
คือความหวังที่พร่างพรู...เพียงหนึ่งเดียว.






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า