มืดสลัวกลัวจังเดินรั้งแถว
สอบอีกแล้วกลัวตายร่วงหงายเก๋ง
งานส่งไปกลัวพลาดน่าหวาดเกรง
ลูกค้าเฉ่งกลัวจ้องจะฟ้องนาย
ครายังเล็กเด็กอยู่กลัวครูว่า
โตต่อมาปีเดือนกลัวเพื่อนหาย
เป็นผู้ใหญ่บักโกรกกลัวโรคกลาย
จะหญิงชายคิดแน่กลัวแก่จริง
เราจะอยู่เพื่อกลัวหรือตัวกล้า
อดีตหนาเลยไปห่างไกลยิ่ง
อนาคตมิถึงเกินพึ่งพิง
ปัจจุบันคือสิ่งไม่หลอกลวง
อารมณ์เคลื่อนเตือนจิตความคิดซ่อน
ยกออกก่อนจากตัว"กลัวและห่วง"
จิตไถลใจถลนส่งผลกลวง
สติถ่วงยึดมั่นเท่านั้นพอ
มังตรา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
