คนชื่อดาวไม่เข้าใจทำไมสวย
อ่อนระทวยหลงใหลไม่อาจเปลี่ยน
คิดจะลาไม่สนไม่วนเวียน
แต่ก็เพียรเวียนกลับเพราะจับใจ
ส่องสกาวพราวพร่างอยู่กลางฟ้า
เกินมือคว้ามาครองต้องอ่อนไหว
แม้นค่ำคืนมองฟ้าอยู่คราใด
ก็หนาวในใจกว่าเกินคว้าดาว
กวินพัฒน์
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
05 ธันวาคม 2025, 11:59:AM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: …ดาว (๒)… (อ่าน 555 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
