
ย้อนคิดถึงตนเองเมื่อครั้งเริ่ม
เพียงฮึกเหิมตามประสาใช่ใครสั่ง
ชอบมาจากสำนึกยามตรึกฟัง
คิดย้อนไปถึงความหลังครั้งยาวนาน
ทั้งเรียงความแต่งกลอนอ้อนขีดเขียน
หนังสือเรียนเพียรเพิ่ม"กลอนสื่อสาร"
ส่วนสองตาจ้องจับบนกระดาน
สองมือขานสอดรับ..กับคำกลอน
เป็นนักอ่านตัวยง"ประจำชั้น"
บทกวียาว-สั้น..ซุกใต้หมอน
วรรณกรรมอีกหลายเรื่องยังอาวรณ์
อ่านทุกตอนในครานั้นวันวัยเยาว์
เส้นชีวิตล้วนต่อเนื่องเรื่อง"ภาษา"
อาจมีบ้าง "จากลา" คราใจเหงา
อาจสะดุดจุดกระทบชีวิตเรา
สุดท้ายกลับสู่เงา ... ณ ลานกลอน.






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า