
เมื่อสบพบเจอซึ่งปัญหา
สติมาปัญญาเกิดท่านกล่าวไว้
สติหายปัญญาดับเหนือสิ่งใด
มิเหลือซึ่งจิตใจมาใคร่ครวญ
สติจึงงามเด่นเป็นที่ตั้ง
ทั้งฉุดดึง เหนี่ยวรั้ง อย่างรีบด่วน
จุดประกาย ความคิด ยามทบทวน
ทุกเรื่องล้วนประจักษ์ข้อเท็จจริง
อารมณ์เคยฉุนเฉียวต่างราบเรียบ
สงบเงียบพิจารณาต่อทุกสิ่ง
มิหวั่นไหวกับถ้อยคำพร่ำติติง
สงบนิ่งใคร่ครวญหวนพิจารณ์
ปัญญาจึงบังเกิดยามขบคิด
สติตั้งเข็มทิศคิดแตกฉาน
จะปัญหามากน้อยที่แผ้วพาน
ล้วนก้าวผ่านเลยล่วงด้วยปัญญา.






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า