
ฉันก็ได้เตรียมใจไว้หน่อยแล้ว
ยามเห็นแก้วตกแตกแยกเป็นเสี่ยง
ความสัมพันธ์ของใจก็ใกล้เคียง-
แก้วร้าวเพียง...รอวันแตก...แยกกันไป
ทุกทุกวันฝึกเผื่อใจเพื่อเหงา
ไม่มีเขาสักคนต้องทนได้
มโนภาพถ้าพรากกันจากไกล
เรื่องมิใช่ใหญ่เกินเดินคนเดียว
คืนราตรีมืดดำค่ำดาวไร้
จักจุดไฟส่องทางกลางความเปลี่ยว
หากน้ำตารินไหลใจซูบเซียว
มิขอเสี้ยวหลังใครพักกายซบ
ฉันก็ได้เตรียมใจไว้ก่อนจาก
ตั้งใจฝากยิ้มรอยและปล่อยจบ
แต่ความจริงเกินกลั้นมันท่าวทบ
ฉันเพียงพบ...ตัวเคว้งคว้าง...กลางน้ำตา






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า