
การปล่อยมือ ไม่ใช่การ ปล่อยใจ
ความรู้สึก ลอยไป แค่ไหนหนา
"แต่หัวใจ" ยังคงเจ็บ คงช้ำในอุรา
แหงนมองฟ้า เพราะน้ำตา ยังไหลริน..
ปากบอกปล่อย แต่ใจพล่อย ยังคิดถึง
ยังคำนึง ถึงความเก่า เล่าความหลัง
"คำว่ารัก" คำว่าเรา ไม่จีรัง
สุดท้ายนั้ง ก้มหน้า น้ำตาริน..
เก็บน้ำตา ที่รินไหล อยู่ในอก
กับไปซบ "คนที่รัก" และห่วงหา
ไม่ต้องบอก ก็รู้ว่าใคร ในอุรา
คนที่ทุกๆเวลา ไม่ยอม "ปล่อยมือ"..
ทักทายครับทุกๆท่าน
#รัตติกาล






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า