[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[โซ...เซอะเซอ]

กลอนสองแง่สองง่าม น่ะหลานเอ๋ย หากคุ้นเคย“บทอัศจรรย์” รังสรรค์ตรึก สื่อผู้อ่านคิดตาม หวามใจนึก อักษรศาสตร์จารึก ใช้สึกพระ…! …เดี๋ยวจะ ดราม่าไปไกลขออนุญาต มาชี้แจงครับ ขอตอบในเชิงวิชาการ ไม่ใช่เรื่องทะลึ่ง สัปดนนะครับ…หึหึ “บทอัศจรรย์”ในวรรณคดีมีให้เห็น มากมาย เป็นศาสตร์ในการเขียน พรรณนาบทเข้าพระเข้านาง มักใช้การเปรียบเทียบต่างๆ เขียนแบบอ้อมๆ โดยมิใช้คำหยาบ เป็นการเขียนที่ต้องใช้ จินตนาการอย่างมาก เพราะเป็นการยากยิ่งที่จะเขียนอย่างไร ไม่ให้หยาบคาย ขณะที่ต้องสื่อ ให้ผู้อ่านเข้าใจ แถมต้องเขียนให้ สละสลวยตามฉันทลักษณ์ ยกตัวอย่าง “บทอัศจรรย์” ระหว่าง พลายแก้วกับนางพิม      “เผยออกยกนางขึ้นวางตัก         กำเริบรักเชยชิดสนิทสนม      ป่วนปั่นกระสันเสียวเกลียวกลม       ก็เกิดลมพายุใหญ่ประลัยกัลป์      พัดกระพือโผงผางจะล้างโลก      พระสุเมรุเอนโยกตลอดลั่น      สะเทือนท้องคงคาพนาวัน      มืดอาทิตย์มิดจันทร์จลาจล      พฤกษาดอกงอกงามอยู่ตามฝั่ง      ก็ย่อยยับพับพังกระทั่งต้น      ฟ้าเปรี้ยงเสียงร้องก้องคำรน      แต่พอฝนตกหายพายุฮือ“ เปรียบเสมือนการถ่ายหรือวาดภาพนู๊ด แม้จะเป็นรูปเปลือยเหมือนกัน ทำไมจึงมีการแยกแยะ ระหว่างรูปศิลปะ กับรูปโป๊ลามก? ลองอ่าน บทความในนิตยสาร ”ศิลปะวัฒนธรรม“ แล้วพิจารณาดูครับ https://www.silpa-mag.com/history/article_20228 โซ…เซอะเซอ 10 ตุลาคม 2568 ป.ล. นี่แม่ดอกจัน ก็ลุงบอกแล้วว่าอย่าเรียกป๋า ถ้าไม่อยากเรียกลุง ก็เรียกพี่แทนละกัน…อิอิ ส่วนแม่พิกุลทอง ขออภัยที่กลอนไม่ต่อ เขียนไว้แล้วแก้ไม่ทันครับ