เปรียบประจงจูบเจ้า…………กลางจันทร์ แม้นปลดเปลื้องจำนรรจ์…..ละล้า อิงแอบพจน์รำพัน……………อวลอุ่น ริมฝั่งฟลอร์เฟื่องฟ้า…………จวบแจ้งใจสอง อยากจะเขียนกลอนฝาก จากห้วงลึก จากสำนึกส่วนใน ใช่ไผลเผลอ โอบประคองนวยนาด พิลาสเลอ คอยอิงแอบแนบบำเรอ ดั่งเพ้อไป- ว่าโลกนี้มีเพียง เธอและฉัน เรามีซึ่งกันและกัน รักฝันใฝ่ จวบร่วงโรยอ่อนล้า ชราวัย คอยใส่ใจ มิซาสร่าง…จางจืดรัก ป.ล. อันนี้แถม… อยากจะขอยิงมุกบ้าง เกี้ยวนาง…อ่อย หวั่นเกรงมุกที่ปล่อย จะกร่อยเก้อ เอาวะ…ลองสักที สี่มุกนะเออ วอนบอกเธออย่าหัวเราะ…เพราะลุงอาย - แม้เกินไกลวัยรุ่น แต่หัวใจก็ยังว้าวุ่นได้หยู่…(เสียงต่ำ) - คนแก่อาจทำอะไรช้า แต่แม่นยำ เพราะทรัพยากรมีจำกัด…หึหึ - คบคนแก่ น้องอาจต้องบอบช้ำ เพราะคนแก่ชอบทำอะไรซ้ำๆ ด้วยหลงลืมไปว่าได้ทำไปแล้ว…เอ๊ะ! - คบคนแก่น้องมีแต่ได้ก่อน เพราะโอกาสจะเสียก่อนมีน้อย ด้วยว่าคนแก่มักจะไปก่อนเสมอ...เฮ้อเศร้า …ฟังมุกแป๊กๆของคนแก่ คลายเครียด ในเช้าวันจันทร์ครับ …ว่าจะหันมาเอาดีทางเขียนมุก แทนเขียนกลอน พอจะมีแววรุ่งกับเขามั้ยน้อ…555 โซ…เซอะเซอ 6 ตุลาคม 2568 |
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
05 ธันวาคม 2025, 04:40:PM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: …เกี้ยวนาง… (อ่าน 10104 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email:





ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า