หนีไม่พ้นคนจะเหงาเอ้า!ว่างั้น
ความเหงาคือเพื่อนกันวันเก่าก่อน
ดื่มด่ำเหงาเศร้าใจไปทุกตอน
แม้จะนอนกอดเหงา..เศร้าเหลือเกิน
ฉันเขียนกลอนตอนว่างร้างความเหงา
ลืมความเศร้า..เบาใจไม่ขาดเขิน
ขณะเพียรใจเปิดแสนเพลิดเพลิน
พอดำเนินเสร็จศัพท์กลับเหงาเลย
Msp.
ขี้เกียจเหงามันเหนื่อยใจ..







ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า