มองฟ้าก็ยิ่งเศร้า เข้าใจไม่ไหว
มองตัวเอง แล้วส่ายหน้า เหงามากไป
แต่ก็ไม่พร้อมเปิดรับใคร ให้เข้ามา
แล้วก็บ่น แล้วก็เบื่อ แล้วก็กร่อย
แล้วก็ปล่อย ให้ใจ เหงาหนักหนา
ใครไม่รู้ ดูไม่เห็น เช่นคนบ้า
เหงาอยู่ได้ ทุกเวลา ทุกนาที
นี่ยิ่งพูด ยิ่งเพ้อ ก็ยิ่งเหงา
อยู่กับตัวเองมากไปรึเปล่า เราคนนี้
มองไม่เห็น เส้นทางดับเหงาที่มี
หรือต้องใช้เวลาทุกนาที...เพื่อกอดตัวเอง..วนไป
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
