
ยามสายฝนหล่นรินมาเป็นสาย
เปียกปอนทั้งร่างกายและใจฉัน
ไม่ทันไรฤดูกาลแห่งเหมันต์
ก็กระชั้นรีบเร่งเข้ามาเยือน
เหมือนฟากฟ้าลิขิตไม่ผิดเพี้ยน
ฝากบทเรียนมากมายจนกลาดเกลื่อน
หรือว่านี่คือบอกใบ้สัญญาณเตือน
ลิขิตนี้ไม่อาจเคลื่อนด้วยแรงตน
ถูกทอดทิ้งให้เปียกปอนและเหน็บหนาว
เส้นทางที่ทอดยาวดูสับสน
ฤดูกาลเปลี่ยนไปไยวกวน
หยุดดิ้นรนยอมรับโชคชะตา.






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า