ไม่เคยเก็บกลอนตนจนเริ่มคิด
แต่งเรื่อยเปื่อยจนติดนั่งตาหยี
ผลงานเราก็เด็กน้อยไม่เข้าที
จึงมาเป็นแบบนี้..ทำคร่ำครวญ
นึกชื่นชมทุกท่านที่สะสม
ทุกอารมณ์บ่มคำนึงยามคิดหวน
ทุกบทกลอนผ่านความคิดเป็นกระบวน
ช่างสมควรเก็บบันทึกบทกวี
ส่วนเรานั้นคงปล่อยให้ลอยล่อง
บันทึกเพียงพี่น้องพ้องเพื่อนศรี
ได้เติมต่อถ้อยรสพจวจี
ประทับอยู่ในใจนี้ตลอดกาล.






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า