
| อาจจะเพราะ..ท้ายที่สุดเหลือเพียง..เจ้าความเหงา ที่ยังคงไม่ทอดทิ้งเรา...จากไปไหน แม้จะมีพรรคพวก เพื่อนพ้อง ห้อมล้อมมากมาย หากสุดท้าย...กลับเหลือเพียงตัวเรา...ไม่เปลี่ยนแปลง แม้วันนี้จะได้ยิ้มและหัวเราะเริงร่า แต่ทว่า..."ค ว า ม เ ห ง า"...ก็ยังคงแข็งแกร่ง เหงาเพราะรัก เหงาเพราะคิดถึง จึงไร้เรี่ยวแรง เหงาเพราะรู้ว่า...อีกฝ่ายนั้นเสแสร้ง.. แ ต่ เ ร า แ ก ล้ ง รู้ ไ ม่ เ ท่ า ทั น ก็คงเพราะรู้สึก"หมดหวัง" กับโลกใบนี้ ความเหงาที่มี...จึงเริ่มสร้างกำแพงขวางกั้น ความสุขแบบ เหงา เหงา ... อยู่ใต้เงาแห่งแสงจันทร์ ย่อมดีกว่า ถูกอาทิตย์แผดฝัน...จนไม่อาจจะลืมตา. |







ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า