
ทิ้งห่างพลัดพรากจากลำต้น
ตกบนชลาสินธุ์ไกลถิ่นฐาน
ท่ามกลางเวิ้งน้ำสองฝั่งธาร
เรียกขานนามเจ้าเรือใบไม้
โลดแล่นเรือน้อยคราลอยล่อง
สู่ท้องธารน้ำยามรินไหล
เรือน้อยลอยล่องต้องแล่นไป
คลาไคลเดียวดายกลางสายชล
จุดหมายยากรู้อยู่ที่ไหน
ล่องไปฝ่านทีสักกี่ฝน
กี่แดดแผดผ่านกาลหมุนวน
ผ่านพ้นเวลาเพื่อฝ่าฟัน
ทางเลี้ยวเคี้ยวคดกำหนดทิศ
ฟ้าปิด-เปิดบ้างทางแปรผัน
เรือน้อยผุกร่อนสะท้อนคืนวัน
อาสัญร่างลับต้องอับปาง
กรีนซี






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า