แม้บอกใจ ให้ทนไหว ไม่รู้สึก
ไม่อยากนึก ไม่อยากฝัน วันหวานไหว
แต่อีกห้วง ดวงจิต เผลอคิดไป
ย้อนกลับไป ในวัน ยังมองตา
วันที่แวว ตาเธอ มีเพียงฉัน
วันที่ฝัน ของเรา ยังค้นหา
วันที่จับ มือกุมไว้ ไม่คลาดคลา
นึกย้อนไป ช่วงเวลา เป็นร้อยพัน
ที่ยังเก็บ เจ็บและช้ำ ย้ำเตือนอยู่
รู้ทั้งรู้ นึกไป ให้เพียงหวั่น
ไม่อาจจับ ไม่อาจต้อง ร้องคืนวัน
หรือจริงๆแล้วความรักยังอยู่ที่ฉันไม่เคยจากไป
ไม่อยากนึก ไม่อยากฝัน วันหวานไหว
แต่อีกห้วง ดวงจิต เผลอคิดไป
ย้อนกลับไป ในวัน ยังมองตา
วันที่แวว ตาเธอ มีเพียงฉัน
วันที่ฝัน ของเรา ยังค้นหา
วันที่จับ มือกุมไว้ ไม่คลาดคลา
นึกย้อนไป ช่วงเวลา เป็นร้อยพัน
ที่ยังเก็บ เจ็บและช้ำ ย้ำเตือนอยู่
รู้ทั้งรู้ นึกไป ให้เพียงหวั่น
ไม่อาจจับ ไม่อาจต้อง ร้องคืนวัน
หรือจริงๆแล้วความรักยังอยู่ที่ฉันไม่เคยจากไป
รักที่เราต่างเคยมาเริ่มต้น
ช่างสุขล้นจนไม่อาจขาดเธอได้
อยากมีกันและกันแม้ห่างไกล
อยากจะใช้ทั้งชีวิตคู่กับเธอ
แต่เหมือนเราคิดต่างจึงห่างเหิน
เส้นทางเดินคูู่ขนานกันเสมอ
แต่หัวใจของฉันยังอยากเจอ
ยังพร่ำเพ้อถึงรักระหว่างเรา
แม้จะรู้ว่ามันคืออดีต
ชาตาขีดสัมพันธ์อันแสนเศร้า
ซากทรงจำเหลือเพียงเสียงและเงา
ยามคิดถึงวันก่อนเก่า...ก่อนอำลา.






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า