
ถ้าพรุ่งนี้. . .ไม่มีฉัน. . .
คืนและวันยังผ่านเลยดังวันเก่า
สรรพสิ่งหมุนเวียนเขียนถึงเรา
เฉพาะกับคนที่เขาไม่ลืมเลือน
เขาคนนั้นอาจเป็นคนรู้จัก
อาจเพียงแค่เคยทายทักอย่างฝูงเพื่อน
เรื่องของเราเล่าขานอย่างบิดเบือน
แรงสะเทือนจากเวลาพาเปลี่ยนไป
เราเกิดมาเพื่อถูกลืมในวันหนึ่ง
ลองตรองตรึกให้ลึกซึ้ง...ว่าจริงไหม
เพราะเป็นเหมือนดังเช่นไม้ขีดไฟ
แรงแห่งใจเพียงช่วงในบ่วงกรรม.






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า