นิทานอีสป
กาฝากไทร
ต้นกาฝากจากดินปีนไต่ไม้
ปีนต้นไทร สูงแผ่ แพร่เย็นทั่ว
ชวนบรรดาหญ้ารกหมกมุ่นมัว
ปีนถึงหัวยอดสูงจูงกันไป
มีหมู่กามาโฉบคอยโอบอุ้ม
คอยสุมทุมเที่ยวแลแถขวักไขว่
แถส่งร้องมองเห็นเป็นแรงใจ
เป็นกาใหญ่ยกตนเหนือบนฟ้า
กายกาดำต่ำต้อยด้อยศักดิ์ศรี
แร้งอินทรีย์ร่วมคบประกบบ่า
ขย่มไทรไม้คุ้มคลุมกะลา
เป็นพญากาฝากมากอุบาย
กาฝากน้อยต้อยต่ำเชื่อคำยุ
มุทะลุลองไต่ดังใจหมาย
หวังโดดเด่นเล่นหัวยั่วทำลาย
จนเสียหายเย้ยฟัาลองท้าดู
ช่างกระไรไม่เกรงเก่งการใหญ่
อาศัยในร่มเงาเขาเป่าหู
อวดกำแหงแร้งกาพาลงรู
แม้เป็นผู้อาศัยร่มไทรบัง
บุญคุณไม้ไทรงามถูกหยามหมิ่น
ฝูงกาบินโบกส่ายยักย้ายสั่ง
กาฝากเห็นเป็นใจไต่ไม่ยั้ง
ช่วยบดบังไทรงามเหยียดหยามกัน
พฤกษาเล็กเด็กอ่อนนอนกิ่งโน้ม
ถูกเล้าโลมลมล้อขอลงขัน
เป่าลมฝากปากลมเป่าเข้าพัวพัน
เข้าแข่งขันแข็งข้อต่อปีนคอ
เป็นกาฝากมากใฝ่ใจถูกฝัง
อีกาตั้งตัวตามลามปามต่อ
เป็นกาใหญ่ในเมืองยักษ์่พรรคเยินยอ
แต่งตั้งหน่อเนื้อนามติดตามนาย
กาฝากไทยใจทุ่มรวมกลุ่มถ่อย
อีกาคอยเคลื่อนขับขยับขยาย
ความเจ้าเล่ห์ล่อแหลมแย้มลวดลาย
มุ่งจุดหมายมืดมนสินบนมาร
มีขนมนมเนยแจกเขยหน่อ
อีกาพ่อพาผิดคิดล้างผลาญ
มีพิษภัยให้ผลคบคนพาล
ขนมหว่านเว้าแหว่งแจกแมลงวัน
วันถัดมากามึนเมาจับเจ่าหมอง
ถูกพวกพ้องล่องแพพาแปรผัน
กาฝากกาหากินสิ้นหวังกัน
ต่างเดียดฉัน ชิงชัย ไร้ชื่นชม
ส่วนกาฝากรากฝ่อรอมูลฝอย
เริ่มทยอยหยากไย่ใจขย่ม
ความไม่เจียมเหลี่ยมจัดมัดอาจม
มัวโง่งมลืมแหงนแสนงมงาย
เป็นกาฝากมากใฝ่ใจฟอนเฟะ
ใจเละเทะ ถูกทิ้งสิ่งของถ่าย
พอติดตมจมตามกับความตาย
แต่ก็สายชีพสิ้นใต้ดินไทร
ครูแดง
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
05 ธันวาคม 2025, 03:20:PM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: นิทานคำกลอน (อ่าน 2298 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email:





ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า