.jpg)
เรื่อง"สุนัขกตัญญู"
หมู่บ้านทุ่งของไทยในท้องถิ่นตาหากินเก็บเกี่ยวมาแต่ก่อน
ในป่าดงดินดีที่ลุ่มดอน
ไม่เคยจรหรือจากความยากจน
มียายอยู่คู่ทุกข์ยากฝากเรือนเหย้า
ลำบากเฝ้าหลังสู้ฟ้าฝ่าแดดฝน
มิย่อท้อก่อรากฐานปานอดทน
ไม่เคยบ่นบากบั่นฝันเบ่งบาน
มีหมาน้อยคอยนั่งฟังนอบน้อม
ชื่อเจ้าค่อมคุกเข่าเฝ้ารับขาน
ช่างแสนรู้ร่าร้องท่องสำราญ
ค่อยค่อยคลานคลอเคล้าเข้าคลุกคลี
ถึงคราฟ้าห่าฝนหล่นท่วมฝาย
ตายายส่ายหน้าใส่ไม่สุขศรี
น้ำท่วมนาฟ้าคะนองไม่ปรานี
ทุกชีวีหวาดหวั่นวันเว้นวัน
ตาเอ่ยร่ำรับรู้กับคู่รุัก
น้ำมาชักช้ำชอกยอกใจฉัน
ยายจ๋าเรารีบเกี่ยวรวงช่วงตีรัน
ข้าวลดหลั่นก้มแล้วล้มแถวลง
ยายเอ่ยว่าแม้หวังยังรอไหว
ดวงตาใสทนสู้สู่ประสงค์
ประโลมปลอบตาจึงปล่อยค่อยปลดปลง
เหมือนขี้ผงเข้าตาพ่อรอหลุดพ้น
เจ้าค่อมจอมคิดพินิจข้อ
เวลาพ่อแม่พูดถึงผลิตผล
พอเข้าใจในเจ้าเข้าตาจน
พ่อแม่ตนต้องตกอกตอตำ
สงสารแม่แลหมายค่อมกลายมุ่ง
ไปท้องคุ้งทุ่งนาเขาเช้าจดค่ำ
ชวนเพื่อนน้องพ้องหมาน้อยลอยหน้านำ
ขุดดินย่ำถมดินย้ายคล้ายฝายยก
หมาน้อยเก่งฉกาจวาดหน่วยก้าน
ช่วยบันดาลเนื้อดินดิ้นกระดก
เป็นคันงอกพอกดินงามไม่งันงก
จกดินขึ้นเป็นคันปั้นเป็นคู
คันนาสูงจูงน้ำเซาะลงเปลี่ยนสาย
ไม่ทำลายนาเราแล้วมันเปลี่ยนลู่
นัำไหลตกลงตามร่องประตู
ตายายรู้เรื่องราวข่าวแสนรัก
น้ำเคยท่วมสิ้นทุกข์สุขแทนที่
น้ำใจมีดีเมื่อสมานสมัคร
จงฝึกฝนฝักใฝ่เฝ้าฟูมฟัก
เห็นประจักษ์จดจำคือน้ำใจ
สองตายายคู่ยากลำบากอยู่
ได้หมาสู้สร้างเสริมเพิ่มสดใส
ความสัมพันธ์พูนผลให้พ้นภัย
เป็นสายใยดียิ่งสิ่งยืนยัน
ครูแดง
( มาชิดล คนประพันธ์ )
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
