ใ น วั น ที่ ห ม ด แ ร ง อ่ อ น ล้ า
แม้เพียงดวงตายังไม่อาจต้านทานแสง
ณ มุมหนึ่งของห้องน้อย ยังคงมีตาแดงๆ
ที่แท้ก็แค่...."แพ้แสง"...ยามส่องตา
หลับตาลงสิ....แล้วค่อยๆกอดหมอนข้าง
กอดตัวเองบนความอ้างว้าง..ที่เกินจะรักษา
เดี๋ยวก็พรุ่งนี้แล้วนะ......วันนี้คงต้องจากลา
เป็นบันทึกอีกหน้า.....แต่ทว่ามี เธอมารับฟัง
...... ฉั น ยั ง มี บั น ทึ ก ห น้ า เ ป ล่ า .....
อยากให้เธอรับเอาไว้....นี่คือคำสั่ง!...(นะ)
หากวันใด...เธออยากระบายอะไรเสียงดังๆ
โปรดเขียนลงบันทึกหน้านั้นมา....ฉันจะรับฟังอย่างตั้งใจ.
ViVee
สวัสดีค่าาา คุณแป้งน้ำ
สมุดบันทึกว่างเปล่า
เหตุที่ยังไม่เขียนเรื่องราวอะไรไว้
ทั้ง-ทั้ง ที่มีบรรทัดว่างมากมาย
เหตุผลมันก็แค่เรื่อง ง่าย-ง่าย . ..
ความเศร้ามันเบาบางและคลี่คลาย . .. เมื่อ "คิดถึงเธอ"
--------｡ﾟ♡ ♡｡ﾟ--------
อยู่ทางนั้นใช้ชีวิตยากไหม?
อยากให้รู้ว่าคนทางนี้ห่วงใยเสมอ
รอนะ . .. รอรับฟังเรื่องราวของเธอ
"อย่าปล่อยให้น้ำตาที่ไหลเอ่อ . ..
เก็บอยู่ในใจของเธอ . .. เพียงลำพัง"~*
สวัสดีค่ะคุณ Vivee
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
