ทางที่เดินแม้มากด้วยขวากหนาม
พยายามไม่ยอมแพ้แม้ต้องย่ำ
เหนื่อยก้าวช้าล้าก็พักทนตรากตรำ
ใช้ใจนำชีวิตคิดก้าวไป
จะก้าวเร็วก้าวช้าอย่าหยุดก้าว
จะก้าวยาวก้าวสั้นอย่าหวั่นไหว
ทางที่ผ่านมานั้นบันทึกใจ
ไร้ทางลัดใด-ใดให้ทับรอย
เลือกเป็นคนเสรีมีความคิด
ไม่ยึดติดผู้คนจนเหงาหงอย
แม้ปลายทางไม่รวยด้วยเพชรพลอย
แต่อย่างน้อยก็ภูมิใจในตัวเอง
ทุกๆเส้นทางล้วนไม่ง่าย
นักเดินทางมากมาย ร่ำร้องวุ่นวายว่าถูกข่มเหง
บ้างก็พ่ายแพ้ถอดใจ ก่นด่า ร่ำไห้ สับสนอลเวง
บ้างก็รำร้องครื้นเครง คิดว่าตัวเองไช้ชีวิตได้ดี
แต่ในนักเดินทางทั้งหลาย..
สุดท้ายต่างเที่ยววนไปอยู่อย่างนี้
ไม่มีเส้นทางใหม่..
ทางสุขทางทุกข์วนเวียนไป ไม่ว่าจะอีกสักกี่ปี
สุดสายปลายทางไม่มี..
เพราะต่างเดินอยู่อย่างนี้..เป็นวงกลม..
เพียงพอ..ใจก็พอเพียง..
คือเส้นทางเลี่ยง ไช้เบี่ยงจากทุกข์ที่ทับถม
ปลดบ้างปล่อยบ้าง หมั่นสร้างสุขเป็นอารมณ์
ถึงจะยังเดินในวงกลม แต่ก็ไม่ขื่นขมจนเกินทน
สวัสดีครับคุณกัลมลี ขอบคุณที่ร่วมกระทู้ครับ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
