จะมองเห็นคุณค่า...เมื่อจางหาย
ยามได้รับมากมาย...มักเลื่อนผ่าน
ความเคยชินที่ได้รับ...มาแสนนาน
อาจก่อเกิด"ความรำคาญ"บางเวลา
อาจรู้สึก"มากไป"ในบางครั้ง
และอาจใช้คำพูด"สั่ง"...คล้ายต่อว่า
แต่หากเมื่อวันหนึ่ง...ไม่มีมา
กลับมารู้สึกได้ว่า....ขาดสิ่งใด
ให้คุณค่าต่อสิ่งที่...ยังไร้สิทธิ์
มอบเวลาอุทิศ...ตามฝันไฝ่
ต้องดิ้นรนไปข้างหน้า...อีกยาวไกล
และร้างซึ่งเยื่อใย...คนใกล้ตัว
ให้คุณค่าต่อผู้คน...อยู่ภายนอก
เพียงเสียงบอกความต้องการ...ก็ไปทั่ว
ตอบสนองเร็วยิ่ง...อย่างระรัว
แต่กลับกลัว"คนที่บ้าน"จะพึ่งพา
หากวันหนึ่งถึงคราว"การสูญเสีย"
ทั้งพ่อ-แม่-ลูก-เมีย...มาห่วงหา
จะรู้สึกคร่ำครวญเศร้าโศกา
ก็ไม่อาจย้อนกลับมา..ให้เหมือนเดิม.
ViVee
หมายเหตุ ลงไม่ทันใครสักคนเลยค่ะวันนี้ 5555 ขอโทษนะคะ ที่ไม่คล้องจอง แงๆ
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
06 ธันวาคม 2025, 09:51:AM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ในวัน ที่สายเกินไป (อ่าน 8471 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email:





ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า