ชอบทะเลสีครามสุดงามงด
สวยหมดจดถึงฝันอันแสนหวาน
อยากมองฟ้าสองเราเคียงยาวนาน
เวลาผ่านเร็วมากจนยากมอง
กลิ่นกุหลาบหอมชื่นยื่นด้วยรัก
ด้วยตระหนักความหอมพร้อมสนอง
จบวันคืนกลืนกล้ำลืมทำนอง
สิ้นผยองหัวใจคราไกลกัน
นิ้วก้อยนี้ยังคอยเธอกุมมั่น
ฝ่าคืนวันเหน็บหนาวเข้าวันใหม่
กลัวเหลือเกินครารักจักสายไป
ปรารถนาอุ่นไอในสายตา
ใจบางคนเกินดูรู้ใจหยั่ง
เผลอเพียงครั้งรักเราเฝ้ามองหา
อาจสายเกินประจักษ์รักนำพา
จนไร้ค่าสุดท้ายกลายลับเลือน
กวินพัฒน์
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
06 ธันวาคม 2025, 09:47:AM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ในวัน ที่สายเกินไป (อ่าน 8466 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
