
ความรักอาจเหมือนเพียงเสียงคำพูด
พุ่งกระฉูดตามห้วงถวิลหา
แต่หากไร้ความคงทนบนเวลา
และหมดซึ่งคุณค่าในสักวัน
จากเคยห่วงหวงกันยามไกลห่าง
กลายกลับเป็นอ้างว้างรักแปรผัน
คนภายนอกบอกซึ้งความสำคัญ
แต่คนใกล้ตัวนั้น...มันห่างใจ
ดั่งอยู่เพื่อความเคยชินของชีวิต
ความรักจึงเป็นดั่งพิษมาโถมใส่
จากเบิกบานเป็นแห้งแล้งอยู่ภายใน
คำว่ารัก..ห่างไกลจากใจเรา.






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า