ยามต้นรักเพิ่งเติบโตในครั้งแรก
เกินจำแนกความสุข-ทุกข์เป็นแบบไหน
แม้นยามเจออุปสรรครักทางไกล
แต่ยังคงมั่นใจในสัมพันธ์
ไร้คำซึ่งสัญญามาร้อยถัก
เราผูกใจในรักเป็นแม่นมั่น
เราก่อร่างสร้างตนจนผ่านวัน
ถึงเวลาอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัว
เราจบมือกันมาถึงซึ่งวันนี้
ไปด้วยกันทุกที่จนถ้วนทั่ว
เที่ยวที่ไหนไปกันไม่นึกกลัว
ความสุขโอบรอบตัวเราสองคน
เมื่อไหร่นะที่สองมือของเราห่าง
แม้เรายังร่วมทางฝ่าฟ้าฝน
แต่เราต่างห่างเหินกันเกินทน
ห่างกันจนไม่รู้จัก..เหมือนอย่างเคย.
ViVee





ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า