.jpg)
ตอนได้พบเราสองเฝ้าครองรัก
อบอุ่นนักมีรักเพียงเราสอง
ใครแลเห็นต้องเป็นเฉลียวมอง
รักเราสองมิอาจจำพรากกัน
มาวันนี้เหตุใดจำต้องจาก
เราต้องพรากจากกันไม่แลเหลี่ยว
เธอไปแล้วมิกลับฉันสุดเปลี่ยว
เดินคนเดียวบนทางหมายังเมิน
มันสุดเจ็บสุดกลั้นน้ำตาไหล
ใจหนอใจโหดร้ายทำกับฉัน
เหมือนกับเป็นของเล่นไม่สำคัญ
เฝ้ารอวันถูกทิ้งฝังดินไป
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
