ต่ออีกหอนท่านศรีเปรื่องมิเคืองขีด
เปรียบกับมีดดั่งกาพย์กลอนอักษรสม
ธรรมดามีไว้หมั่นฝนคม
ได้อารมณ์จึงเสกสสรรจำนรรจา
ดอกกระเจียวนี้ห่างนานสนิมจับ
ครั้นหวนกลับก็แปลกผันสั่นหนักหนา
จึงเพี้ยนๆเขียนไปแล้วเขียนมา
แม้ผิดพลาดโปรดโปรดเมตตาอย่าเคืองใจ
เปรียบกับมีดดั่งกาพย์กลอนอักษรสม
ธรรมดามีไว้หมั่นฝนคม
ได้อารมณ์จึงเสกสสรรจำนรรจา
ดอกกระเจียวนี้ห่างนานสนิมจับ
ครั้นหวนกลับก็แปลกผันสั่นหนักหนา
จึงเพี้ยนๆเขียนไปแล้วเขียนมา
แม้ผิดพลาดโปรดโปรดเมตตาอย่าเคืองใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
