
พระพายพลิ้ว ปลิวหมอก มาหยอกเย้า
โอบความเศร้า เหงา-ช้ำ นำเสนอ
ดั่งฟ้าแสร้ง เสกสรร ให้ฉันเจอ
จนน้ำตา ต้องเอ่อ เสมอมา..
..ความปวดเจ็บ เหน็บหนาว ร้าวรานรุก
ระทมทุกข์ บุกบั่น เกินหรรษา
ไยถึงเป็น เช่นนี้ หนอ..ชีวา
โอ้..โศกา กัดกิน..ไม่สิ้นเลย

| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
05 ธันวาคม 2025, 03:47:PM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: รอรัก...รอลืม (อ่าน 4701 ครั้ง) |
| ||||||||||