ใบบัวกลีบบางรับร่างกบ
หยดน้ำกลิ้งนอน พังพอนซบ
ใต้ต้นตะขบ อยู่เช้านี้
จุ๊จุ๊ เบาเสียงอย่างเงียบกริบ
กระพริบกระพริบตาถี่ถี่
ร่างพังพอนกลาย ไปแล้วซี
เป็นกระรอกสีเทาน่ารัก
ค่อยค่อยอย่าเอ็ดเล็ดรอดเสียง
เดินย่องเลาะเลี่ยง กิ่งไม้หัก
ลมโบกโยกมาอย่ายึกยัก
สักพักกระรอกก็จากลา
เช้าชื่นตื่นมาพาความคิด
ปรุงจิตเห็นธรรมนำรักษา
ยาดีใดใดไม่แจ้งตา
แต่ธรรมานี้สิแจ้งใจ
ธรรมะกับธรรมชาติเข้ากั๊นเข้ากัน






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า