ขี้เกียจปานใดเฮา ยากอู้
ชาวบ้านป่วยไฟเผา พลอยเร่า ร้อนเฮย
อ้ายจึ่งลุกขึ้นสู้ สร่างคร้านโดยดี
๐แต่จิตนี้แน่แท้ สะลึมสะลือ เทียวนา
คราตื่นตาก็ปรือ เหม่อเพ้อ
คราหลับหลับตะพึดตะพือ ใครปลุก มิลุกเนอ
เห็นแต่คนชะแง้ชะเง้อ ร่ำร้องครวญคราง
๐ค่อยพาร่างหลับจ้ำ ตามเสียง
มาป่วยอีหยังเพียง แค่นี้
ปากก็บ่นแต่เอียง มือแนบ กายนา
เอ้านี่อย่าเซ้าซี้ จักป้อนหยูกยา เฮ้อนอฯ






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า