สุดขอบฟ้ากว้างไกล..ใจผัดผ่อน
อยากเว้าวอนก็ยังคิดกังขา
ปลูกต้นรักปักไว้แดนไกลตา
น้ำกับฟ้ากั้นกลาง..หนทางตรม
ถามว่าหวัง มากไหม..ใครคนนั้น
ก็ยังพรั่นหวั่นไหวเกินใฝ่สม
ด้วยไกลตาไกลใจ..แม้นใคร่ชม
จักภิรมย์ดั่งปองหรือต้องคอย
ไขว่คว้าเงาเช้าค่ำรำพันเพรียก
ยินสำเหนียกแว่วหวานเขาจารถ้อย
รอยแห่งฝันบรรเจิดแสนเลิศลอย
เดือนลาคล้อย..ฝันลับ ไม่กลับคืน
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
