......เป็นอะไรที่ไม่เคยทำ...ออนไลน์ทั้งวัน....ด้วยความรู้สึกที่ไม่สวยงาม....ไม่ได้โกรธ..เกลียด....แค่หม่นหมอง...ลงกลอนเยอะกว่า
ปกติ...ได้เขียนกลอนร่วมบทกับคุณพันทองเรื่องสุนทรภู่...รู้สึกดีขึ้นบ้าง....ชาร้อนที่มุมกาแฟก็ลดดีกรีลงไปได้อีก....และได้อ่านกลอน
เหตุแห่งทุกข์ของคุณรพีกาญจน์...พบว่า.....คำตอบมันง่ายนิดเดียว...อยากขอบคุณบรรยากาศที่นี่ที่ทำให้คนคนนึงรู้สึกดีโดยทีคุณไม่รู้
ตัว...............






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า