ฤาสายฝนชลนัยน์ที่ไหลร่วง
แทนความห่วงทรวงถวิลจึงรินไหล
จากใครหนึ่งซึ่งวิญญาณ์มากอาลัย
ข้ามแดนไกลไห้ถึงคะนึงคอย
ขอจรดพจน์แทนแม้นหัตถา
เช็ดน้ำตายาใจที่ไหลย้อย
ความหมองหมางสร่างสรดสิ้นหมดรอย
ให้เคลื่อนคล้อยถอยห่างจนจางจร...
-บูรพาฯ-
...อยากโผเข้า มาซบ ยามพบพี่
ดวงฤดี ถวิล จินต์สังหรณ์
นานสะอื้น คืนครา พี่ลาจร
ความอาลัย อาวรณ์ ยอกย้อนพา...
...พี่ร้อยพจน์ จรดมอบ ปลอบน้องขวัญ
น้ำตาคลอ เบ้าพลัน เริ่มหวั่นหา
ยามพี่ปลอบ ตอบคำ เช็ดน้ำตา
ในอุรา ปลาบปลื้ม มิลืมคอย...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
