...ยามพบพา คราที่ เรามีรัก
เธอประจักษ์ วาดฝัน ให้ฉันเผลอ
เอานภา ฟ้าเมฆ เสกบำเรอ
จนฉันเหม่อ คอยหา ทุกนาที...
...แต่ไยจบ รักคล้าย เหมือนตายจาก
เหลือรักฝาก ไฉน ใจป่นปี้
น้ำตาหล่น ทนหนาว ร้าวฤดี
ความรักสิ้น ไยดี นี่หรือรัก...
รัตนาวดี
เขาเรียกว่าถูกหลอกแกล้งหยอกเล่น
เขาจัดเจนจนหลงจงประจักษ์
ดุจตะวันทอแสงรุนแรงนัก
แล้วหยุดพักส่องฟ้าคราค่ำคืน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
