เมื่อนักสู้ถอดใจบอกไม่สู้
เพราะคงรู้เลือดใจมันไม่ข้น
นักเลงปืนปืนตกใจวกวน
เพราะรู้ตนกระสุนหมดจึงหมดใจ
แม้จะมียาดียาผีบอก
ทุกวันกรอกหลายก๊งจึงงงใหญ่
นกเขาไม่ยอมขันนั่นปะไร
จึ่งลาไปเข้าวัดสุดทัดทาน
พวกที่ยังใจสู้ขอสู้ต่อ
ยังไม่ท้อเลือดใจดั่งไฟถ่าน
เป่าทีไรยังแดงยังแกร่งงาน
นกเขายังขับขานอีกนานปี
กระสุนไม่ค่อยใช้จึงไม่หมด
ยังไม่ปลดนกในยิงไม่ถี่
ปืนจึ่งยังยิงได้อีกหลายที
เพราะลูกปืนชั้นดี..ไม่มีด้าน
“ไพร พนาวัลย์”
ชาติเสือต้องไว้ลาย ชาติชายต้องขี้โม้
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
