[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เขียนชีวิต]

.. สตรีเรือนร่างเปลือยเปล่า...
ใช้สองมือปิดบังหน้าของตัวเอง
สายตาจ้องมองชายตรงหน้าด้วยแววตาของแมว
ร่างกายเธอซูบผอม ผมเธอสั้นและสาก
แววตาเธอแข็งกร้าว เย้ายวนและปฏิเสธในคราวเดียว
.. เธอเป็นบุคคลในภาพเขียนที่ไม่มีชีวิต
แต่มีอยู่จริงในสังคมประหลาด
สังคมที่เปิดเผยและปฏิเสธในคราวเดียว
สังคมที่เรียหนังกำพร้าว่าหน้ากาก
และปฏิเสธหน้ากากนั้นด้วยเครื่องสำอาง
.. เธอยิ้มเชิญชวน
แต่ก็เกลียดชังกลิ่นคาวของตนเอง
เธอพยายามร้องไห้
น้ำตาไม่เคยช่วยอะไร มันจึงเหือดแห้งไปนานแล้ว
มีเพียงร่างกายที่เธอยังใช้สนองตอบโลกที่ย่ำยีเธอ
ก้าวร้าวต่อทุกสิ่งอย่างที่ผ่านเข้ามา
กระเสือกกระสนหาความสุขจากยาพิษ
โลดเต้นตามจังหวะเพลง กู่ร้อง ตะโกน
เพื่อจะแสดงการมีอยู่ของเธอให้ใครสักคนรับรู้
แต่สิ่งที่เธอได้รับ.. ... กลับกลายเป็น
สายตาหยามเหยียดจากคนรอบข้าง
เธอสนองตอบสิ่งที่เขาเหล่านั้นทำ
ด้วยการปิดบังหน้า และมองด้วยสายตาเดียจฉันท์
.. .. หรือบางที.. ..
เธออาจกำลังเฝ้ารอใครสักคนด้วยความหวัง
แต่เธอก็รู้ดี ว่าเธอไม่มีความหวัง
หรือบางครั้ง เธออาจเฝ้ารอน้ำตา
ที่จะชำระล้างจิตวิญญาณของเธอให้บริสุทธิ์อีกครั้ง
แต่นั่นคงไม่ใช่น้ำตาของเธอ