.jpg)
เสมือนหนึ่งบทกลอนมีชีวิต
อ่านลิขิตคำกลอนก็อ่อนไหว
ยิ่งครุ่นคิดเขียนกลอนยิ่งอ่อนใจ
ฟุ้งซ่านไปในกลอนจนอ่อนแอ
หยุดเขียนกลอนตอนไหนนั้นไม่ยาก
แต่หยุดใจไม่คิดมากยากเกินแก้
วางปากกาวางได้ไม่เหลียวแล
แต่วางใจยากแท้..แพ้ทุกที
อ่านลิขิตคำกลอนก็อ่อนไหว
ยิ่งครุ่นคิดเขียนกลอนยิ่งอ่อนใจ
ฟุ้งซ่านไปในกลอนจนอ่อนแอ
หยุดเขียนกลอนตอนไหนนั้นไม่ยาก
แต่หยุดใจไม่คิดมากยากเกินแก้
วางปากกาวางได้ไม่เหลียวแล
แต่วางใจยากแท้..แพ้ทุกที
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
