.jpg)
ดำรงร่วมวันเวลาอันผกผัน
ถักทอสายใย..ในความผูกพัน
คล้ายดังอ้อมฝัน-งดงาม..จะคงอยู่ตลอดไป
แล้วสายลมใดเล่า..พัดพาเราจากกัน
ดุจดังหมอกควัน..บางเบา ยามต้องแสงอรุโณทัย
ทุกสัมผัสรัดรึง...ถึงเวลา..ล้วนเลือนไกล
ทอดทิ้งดวงใจ-เปลี่ยวเปล่า เคียงข้างเงาของวันวาน
เสียดแทงตัวเอง..โดยหนามแหลมของวันคืน..ที่คงอยู่
คุดคู้-หลับใหล ในความทรงจำ..ที่เลยผ่าน
สายลมยามนี้..ดังบทเพลงอันร้าวราน
ขับขาน..คลอเคียง เสียงธารนที..ที่หลากไหล...ในความเดียวดาย
*****
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
