แล้วสุดท้ายปลายทางก็ว่างเปล่า
เพียงสืบเท้าเหยียบหยั่งถึงฝั่งฝัน
ไม่มีสิ่งเลอค่าเลิศลาวัณย์
ซึ่งเฉิดฉันเคยคิดพิชิตชัย
ยิ่งโดดเดี่ยวกว่าเดิมที่เริ่มต้น
เยือกเย็นจนเศร้าหมองแอบร้องไห้
คิดทบทวนทางมาด้วยอาลัย
ดูสดใสมากมายกว่าปลายทาง
เคยมีเพื่อนร่วมเดินเผชิญโชค
สุขหรือโศกเติมใจกันไม่สร่าง
อาศัยแค่แสงเดือนส่องเลือนราง
ยังก้าวอย่างครื้นเครงนักเลงกลอน!ฯ
อริญชย์
๓๑/๑/๒๕๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
