สุภาษิตว่าไว้ "ยิ่งสูงยิ่งหนาว"
อ่านจากในกระทู้ เห็นบอกว่ามีหลายคนในบ้านกลอนไทย ไม่กล้าเปิดหัวข้อใหม่ เพราะกลัวว่ากระทู้จะเป็นหมัน ไม่มีใครตอบ
ทีแรกผมก็งงจริงๆเหมือนกันแฮะ ว่าเรื่องแค่นี้เองทำไมถึงต้องอายด้วย แต่พอนึกไปนึกมาก็คล้ายกับจะได้คำตอบว่า โอ๋วววว ก็บางคนเขา
มีคะแนนสูงถึงหลักพัน มันก็เป็นธรรมดาอยู่เองที่เขาจะต้องกลัวว่าเมื่อลงกลอนไปแล้วกลัวไม่มีคนอ่านไม่มีคนตอบ ถ้าลงไปแล้วไม่มีใครเข้า
อ่านหรือมาคอมเม้นท์มีหวังได้อับอายขายหน้าประชาชีแน่ มันไม่เหมือนกับเราที่มีคะแนนกลอนกิ๊กก๊อกเพียงไม่กี่คะแนนเท่านั้น จะมีใครมาตอบ
หรือไม่มันก็ไม่สำคัญอะไรนัก
เปรียบเทียบกับตอนที่เราเล่นกูรู แรกๆก็ไม่มีอะไร แต่พอตอบไปๆ ชื่อเสียงก็เพิ่มขึ้นจนกระทั่งติดท็อป(ในบอร์ดเล็กๆบอร์ดหนึ่งในกูรู)
จากนั้นก็ค่อยๆไต่อันดับขึ้นจากอันดับ ๑๐ เป็น ๙-๘-๗ พออันดับขึ้นมาถึง ๔ เราเริ่มกังวลลใจแล้ว ที่กังวลใจก็คือเรามีชื่อเสียงติดอยู่ในอันดับ
๔ ในบอร์ดนั้น เรากลัวว่าจะมีผู้เชิญเราไปถาม(ตั้งคำถามโดยเชิญเราให้ไปตอบโดยตรง)แล้วเราตอบไม่ได้ ในฐานะที่มีชื่อเสียงติดท็อปอยู่ในบอร์ด
ที่จัดว่าค่อนข้างสูง ถ้าเกิดตอบไม่ได้เรามีหวังอับอายขายขี้หน้าแน่ ยิ่งชื่อเสียงขึ้นมาอยู่อันดับ ๓ เราก็ยิ่งกังวลมากขึ้น ในที่สุดเมื่อชื่อเสียงขึ้นมาอยู่
ในอันดับสอง เราเลยตัดสินใจเลิกเล่นกูรูไปหลายเดือนเพื่อรอให้คนอื่นแซงหน้าไปซะก่อน โดยหันไปใช้ชื่ออื่นแทน(ในกูรูไม่ได้ห้ามมีหลายชื่อ
อย่างบ้านกลอนไทย) แตเจ้ากรรม พอเวลาผ่านไป คำตอบที่เราเคยไปตอบไว้ก็ได้รับเลือกทำให้ชื่อเสียงเราเพิ่มขึ้นจนแซงขึ้นไปอยู่ในอันดับหนึ่ง
ผลสุดท้ายเราก็เลยต้องใช้อีกบัญชีหนึ่งอย่างถาวรมาจนกระทั่งทุกวันนี้
จากเรื่องที่เล่ามานี้จะเห็นได้ว่า สำหรับบางคนก็อยากจะได้และไปให้ถึงอันดับหนึ่ง แต่สำหรับบางคนก็รู้สึกหวั่นเกรงที่จะต้อง
ไปอยู่ในอันดับหนึ่งเป็นเป้าเด่นให้คนอื่นโจมตีได้ง่ายๆ ดังนั้นเราจึงพอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมบางคนถึงไม่ค่อยกล้าจะเปิดกระทู้ใหม่ๆด้วยเหตุผล
ที่ว่า กลัวจะไม่มีใครเข้าไปอ่าน กลัวจะไม่มีใครเข้าไปตอบ กลัวจะกระทู้จะตกบอร์ดเก้อ ก็เพราะเขามีคะแนนกลอนอยู่ในอันดับที่สูงนั่นเอง
ส่วนเรามันคะแนนกลอนกิ๊กก๊อก จะมีใครอ่านหรือไม่ มันก็ไม่สำคัญอะไรสำหรับเราอยู่แล้ว
นี่หรือเปล่า ที่เขาบอกว่า ยิ่งอยู่สูงยิ่งหนาวน่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
