๐อยากจะแต่ง กลอนงาม ครั่นคร้ามนัก
อ่อนลายลักษณ์ อักษรา จึงพาฉาว
อยากร่ายรำ คำเอื้อน กระเทือนดาว
แต่อะอ้าว ธุลี มิมีปลิว
๐ศัพท์พร่องพรุน เผาะผุ ฉลุลอก
กร่อนกระฉอก ช้ำเฉอะ จนเลอะผิว
ทำอย่างไร ร่ายเพลง บรรเลงพลิ้ว
ให้แล่นฉิว เฉกปราชญ์ กวัดกลอน
๐คงมีเพียง ทางเดียว คือเชี่ยวโฉม
ฝึกประโคม คำหวาน ครูท่านสอน
ฝึกอ่านงาน นบคุณ ครูสุนทรฯ
เพื่อเป็นพร พรมเกล้า เฉลาตาม






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า