ใต้แสงแดดสาดส่องละอองหมอก
ริ้วระลอกคลื่นลมพัดพรมม่าน
อวลอุ่นไอดอกหญ้าพราวตระการ
พาเบิกบานกลางดงพฤกษ์พงไพร
ครวญหวีดหวิวพลิ้วแผ่วเจื้อยแจ้วเสียง
ที่ร้อยเรียงเริงร่ากล่อมป่าใหญ่
ต่างมั่นหมายรื่นรมย์สุขสมใจ
อยู่อาศัยอย่างมีเสรีพอ
ฉันเป็นแค่นักเดินทางผู้คว้างเร่
ที่หันเหสองเท้าสืบก้าวต่อ
สิทธิ์เพียงชมคุณค่างามลออ
ใช่ถักทอจับจองเป็นของตน
แม้แสงงามเวิ้งฟ้าเวลาดึก
ฉันก็นึกฝันใฝ่คลายใจหม่น
หวังเพื่อนพบความสุขกันทุกคน
หาใช่ยลเดือนดาวโดยเปล่าดาย!ฯ
อริญชย์
๖-๑๒-๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
