ฉันทอดร่างกลางดินด้วยสิ้นหวัง
หมดพลังแรงใจฝันใฝ่หา
โดดเดี่ยวในเหตุการณ์ที่ผ่านมา
แทบหมดสิ้นความกล้าเคยท้าทาย
เป็นคนแพ้ทุกทิศหมดสิทธิ์สู้
ท้อหดหู่รูปนามไร้ความหมาย
เปี่ยมด้วยหยาดน้ำตาพร่างพร่าพราย
เดินเดียวดายในโลกทุกข์โศกซึม
โปรดอย่าหวังอะไรอีกในฉัน
ปล่อยคนหยันหยามโอ่ด่าโง่ทึ่ม
ให้ฉันเป็นคนซื่อสะลือสะลึม
นั่งเงียบขรึมเช่นนี้ เคลิ้มดีแล้ว!ฯ
อริญชย์
๒๖/๑๑/๒๕๕๕






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า