ทิวเทือกเขา เคล้าหมอก ขาวพอกอยู่
"กระถิน"ชู ยอดให้ รำไพเผย
"หญ้าคา"ข้าง ถนน คล้ายบ่นเปรย
น้ำค้างเคย เคลียคลอ ฝ่อละลาย
สกุณา หนึ่งฝูง มุ่งสู่ฟ้า
ต่างเร่งหา อาหาร ตะวันฉาย
นั่นผีเสื้อ สีชมพู ดูเปล่งปราย
เหมือนกรีดกราย กลีบดอก ดาวเรืองเนือง
ลูกรังหล่ม พิรุณร่วง เมื่อช่วงค่ำ
รถเกียร์ต่ำ ตะเลงไป ได้ช้าเชื่อง
ข้าวโก่งรวง ร่วงคะมำ คอยชำเลือง
มิตรจากเมือง มาถึง หรือครึ่งทาง
เจ้าทุยคุ้ย โคลนแข็ง ตะแคงแหงน
รถที่แล่น ผ่านไป เหมือนใครบ้าง
หน้าละห้อย คอยเพื่อน อย่างเลือนลาง
เคี้ยวฟ่อนฟาง รีรอ อยู่ต่อไป
พ่อแม่ครับ ลูกกลับ ปุ๊บปั๊บหน่อย
จะไม่ปล่อย นาร้าง อย่างเก่าได้
เพราะปีนี้ ที่พ่อแม่ แก่เกินไป
เรื่องนาไร่ ผมเอง บรรเลงล้วน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
