๐ หวัง ๐
๑
คุ้งโค้งเรียวรู้งสาย ถักประกายรายขอบฟ้า
กระจ่างทั่วนภา ละลองมาเต้นระบำ
ฟูฟ่องกระทบแสง แล้วแบ่งสีดูงามขำ
สายฝนที่พรมพรำ ก็เหลือย้ำเพียงจางตา
กลิ่นไอในพื้นดิน สุดถวิลให้ห่วงหา
คิดถึงท้องทุ่งนา ที่มีข้าฯวิ่งขี่ควาย
คิดถึงเสียงเรไร จิ้งหรีดไล่ระงมหมาย
คิดถึงน้ำค้างพราย มองดาวหงายยามเดือนเพ็ญ
คิดถึงนิทานกล่อม ที่รายล้อมดาวเหมือนเห็น
คิดถึงตอนเย็น-เย็น ซุกซ่อนเร้นอ้อมกอดแม่
๒
นั่งมองผ่านสายฝน แล้วร่วงหล่นในกระแส
สายธารแห่งดวงแด ไม่เหลือแม้ร่องรอยมอง
ในมุมเช่าสี่เหลี่ยม มีฝันเปี่ยมทุกพื้นห้อง
ความหวัง,หลั่งไหลนอง คว้าจับจองยังยากเย็น
น้ำตาบางพรั่งพรู บ้างก็กู่เทียวขู่เข็น
ความจนบ่อแผลเป็น คอยตามเน้นทุกวี่วัน
นีออนในห้องเช่า ฝาเก่า-เก่าที่ติดฝัน
ถามดาวแลถามจันทร์ เมื่อไหร่ฉันจะคืนนา...
๐
ตะวันฉาย
๓ กันยายน ๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
