ถ้ากลอนทำให้ใครเก็บไปคิด
เข้าใจผิดหมองไหม้ใจถลำ
ขอโทษที่พลาดไปในถ้อยคำ
จะเฆี่ยนซ้ำก็พร้อมยอมโดยดี
สังเวชตัวนักหนาที่อาภัพ
หวังดีกลับเป็นร้ายกลายหมองศรี
ใจจึงพลอยย่อยยับทับทวี
คอยปรานีจากใจเธอให้มา
ดาว อาชาไนย
หรือเพราะว่าเชิงกลอนน้องอ่อนหัด
จึงถูกเธอจำกัดว่าไร้ค่า
ไม่ได้ดัง..ได้เด่น เช่นดารา
ยากจะหาผู้ใดมาไยดี
เป็นนกน้อยหงอยเปลี่ยวบินเดี่ยวดุ่ม
เที่ยวแอบซุ่มในป่าพนาศรี
ขับลำนำคำหวานกานท์กวี
หวังเพียงพี่กล่อมจินต์ถวิลครวญ
ปล่อยให้น้องอ้างว้างท่ามทางช้ำ
อกระกำรอเขาเฝ้าคืนหวน
แม้สิ้นรัก..สิ้นเมตตา..ไร้ค่าควร
น้องจะเอาแก้มนวลนวล...ไปทิ้งทะเล
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
