
เราก็ต่างห่างกันเป็นพันช่วง
ช่วงของดวงดาวดับเกินนับได้
ได้แต่รอด้วยรักปักฤทัย
ฤทัยไหม้หม่นขม..สุดตรมช้ำ

ช้ำอย่างนี้มีใครไหนจะรู้
รู้รู้อยู่เธอผันแปร..แต่ถลำ
ถลำลึกตรึกหม่นจนระกำ
ระกำช้ำชอกจินต์จวบสิ้นกาล

แซมค่ะ
กลอนเค้ามาดีๆ.. ไหงแซมแอบงอนซะได้...

| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
05 ธันวาคม 2025, 10:29:PM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: คอยเธอ (อ่าน 21582 ครั้ง) |
| ||||||||||